Zaterdag 18 april 2009.
Het is kwart over 9 als ik in Ommoord aankom en de wagen van mijn zus en zwager zie staan, dit is voor hun wel heel erg vroeg. Als ik de zaal binnen loop hoor ik wat herrie en wordt geconfronteerd met een gigantische opblaaspop
(nee, niet zo een!!) een ABRAHAM.
En Sandra, Robin en Sakina waren bezig met de wand vol te plakken met jeugdtrauma’s, ik bedoel jeugd foto’s.
Ik neem aan dat een ieder die deze heeft gezien en bekeken moet toegeven wat een ontzettend leuk ventje ik was en natuurlijk nog steeds ben.
De eerste groep gaat van start en we hebben er een leuke les van gemaakt, als ik na het wereldberoemde tikspel de les afsluit met de woorden “tot de volgende week”, verteld een van de kinderen tijdens het weglopen, “nee, hoor tot vanmiddag”
De 2e groep heeft heel hard moeten werken en ondertussen zijn Robin, Sandra en Pa de voorbereidingen aan het treffen, maar deze ontgaan mij gedeeltelijk.
Als de 3e groep begint, stroomt ook de zaal langzaam vol met mensen die er normaal niet op de zaterdag zijn. En om ongeveer 12 uur klinkt er een harde fluit en wordt de les stopgezet.
Ondertussen kijk ik de zaal in de rondte en zie vele lachende gezichten van leerlingen, ouders van leerlingen, oud leerlingen, collega docenten, te veel om op te noemen.
Dit zijn Bonita en Jaqueline, beiden hebben samen met Sandra Judolessen gehad van zowel mijn vader als van mij. En de beide zoons van Jaqueline trainen nu sinds een paar jaar bij ons, en hierop ben ik ontzettend trots.
Dan is het natuurlijk tijd om die “ouwe” (nu knappe Jonge Dick even in de maling te nemen. De aanwezigen maken een doolhof waarbij ik (en dat op mijn leeftijd) over hindernissen heen moet.
En natuurlijk met een hele fijne handicap, nl een bril die er niet uit zag (gelukkig geen foto) en de glazen welke dicht waren en dus weinig zicht. En alsof dit niet genoeg was kreeg ik een looprekje in mijn handen gedrukt, en weer even later werd Mirjam,
mijn vriendin gevraagd om mij verder te leiden door het doolhof onder het mooiste geluid nl. “HUILENDE KINDEREN” en wat door iedereen luidkeels werd nagedaan. En ondertussen werd het doolhof stiekem steeds langer gemaakt door de aanwezigen op de mat. De Efteling was er niets bij.
Het was zeker een hele fijne verrassing welke ik door alle leden van de vereniging heb mogen ontvangen, de kado’s de tekeningen en andere leuke ontwerpen en teksten die in de map zitten, ik zal hieronder de link met alle leuke foto’s plaatsen van deze dag en de door mij van jullie ontvangen cadeautjes.
Natuurlijk wil ik iedereen bedanken voor deze fijne verrassing en jullie hebben met jullie inzet en opkomst weer eens bewezen dat wij echt de ‘GEZELLIGSTE” vereniging van Rotterdam zijn en hoop jullie nog vele jaren te mogen afknijpen op de mat. En natuurlijk mijn zusje, zwagertje en nichtje wiens brein weer op volle toeren hebben gedraaid om dit zo leuk mogelijk te maken (voor de kijkers) en het werkelijk een onvergetelijke dag te maken.
DOMO ARRIGATO GOZAI MASTA
kijk hier voor alle foto’s.
http://picasaweb.google.nl/d.vander.meer/20090419VerjaardagDickSportschool?feat=directlink